صرفه جویی در انرژی برای خنک کردن
اگر ساختمان یا آپارتمان شما در تابستان (بیش از 26 درجه سانتیگراد دمای اتاق) بیشتر از حد متوسط گرم می شود، ممکن است اقدامات احتیاطی مناسب در مرحله برنامه ریزی یا ساخت و ساز انجام نشده باشد.
سایه زدن
گرمای بیش از حد در تابستان را می توان با سایه اندازی (ساختاری یا با گیاهان/درخت)، عایق بندی خوب پوشش ساختمان، چیدمان و اندازه مناسب پنجره ها و اتاق های ساختمان یا توده های انباری در خانه (دیوارهای سنگین) و سرمایش غیرفعال کاهش داد. تهویه اگر مشکل همچنان رخ داد، خنک کننده غیرفعال به جای فعال (مکانیکی) باید در اولویت قرار گیرد.
هر جا که از نظر قانونی امکان پذیر باشد، پنجره ها و قسمت های نما که عایق کاری ضعیفی دارند باید از بیرون سایه اندازی شوند. سطوح پنجره ها به ویژه تحت تأثیر گرمای ورودی در تابستان قرار می گیرند. پنجره های معمولی 50 تا 70 درصد از انرژی گرمایی اشعه های خورشید را بدون مانع وارد اتاق می کنند. بنابراین برای سایه انداختن پنجره ها از داخل کاربرد چندانی ندارد. سایه خارجی ترجیح داده می شود. با یک سیستم سایه انداز دائمی نصب شده، باید اطمینان حاصل شود که برخلاف تابستان، آفتاب زمستانی می تواند بدون مانع به پنجره ها برسد، به عنوان مثال در مورد پنجره های نماهای رو به جنوب. در غیر این صورت، بادبان های آفتابگیر، سایبان ها، پرده های ونیزی، کرکره های غلتکی و گیاهان در جلوی پنجره ها، به عنوان مثال در بالکن ها یا تراس ها، نیز در صورت امکان مناسب هستند.
تهویه مناسب
گرمای ورودی اجتناب ناپذیر در تابستان را می توان به بهترین وجه با سرمایش شبانه جبران کرد. در صورت امکان، مطمئن شوید که محل شما در سردترین ساعات شب تهویه متقاطع باشد (اواخر عصر یا صبح زود – مگر اینکه یک شب استوایی مداوم با دمای 25 درجه سانتیگراد و بیشتر باشد). هرچه حجم ذخیره سازی بیشتری در فضای نشیمن داشته باشید، این خنک کننده در طول روز بیشتر طول می کشد.
اگر سرمایش شبانه دیگر کافی نیست، گام بعدی تهویه ساده در مناطق نشیمن است. در کشورهای جنوبی، برج های تهویه با ایوان، گردش هوای مطبوع را در کل خانه از طریق هوای بیرون و افزایش هوای گرم داخل تضمین می کنند. در عرض های جغرافیایی ما، این می تواند به عنوان یک راه حل موقت، به عنوان مثال با فن های ایستاده یا رومیزی انجام شود. به عنوان مثال، یک آپارتمان شهری با مساحت 50 تا 75 متر مربع با مثلاً 3 فن (1x50W+ 2x25W) و تهویه پنجره شبانه را می توان تا مدت زیادی حتی بدون تهویه مطبوع قابل تحمل کرد. در مقایسه با یک آپارتمان مجهز به سیستم تهویه مطبوع اسپلیت معمولی اما کارآمد، در مجموع 250 تا 400 کیلووات ساعت در ساعت در مصرف برق صرفه جویی می شود. علاوه بر این، از دوبرابر شدن میانگین بار شبکه برق (نیروی جذب شده) از طریق آپارتمان کاملاً دارای تهویه مطبوع جلوگیری می شود. سطح بالایی از راحتی بر محیط زیست و شبکه برق مشترک تأثیر می گذارد.
اگر ساختمانی از قبل دارای تهویه مکانیکی فضای نشیمن باشد، دمای متوسط هوا در فضای نشیمن را می توان در تابستان با مقاوم سازی منبع هوای زیرزمینی (مثلاً در عمق 2 متری به جای ورودی نزدیک زمین) چندین درجه کاهش داد. از آنجایی که دمای زمین در تابستان به طور قابل توجهی کمتر و در زمستان بیشتر از دمای هوای بیرون است، این امر باعث صرفه جویی 12 درصدی در هزینه های گرمایش در زمستان می شود، حتی با دمای 2 درجه سانتی گراد بالاتر به دلیل گرم شدن کره زمین. هنگام طراحی این مبدل حرارتی طبیعی و غیرفعال، باید به ابعاد مناسب و طول خط و همچنین اقدامات احتیاطی بهداشتی توجه شود.
تهویه مطبوع
اگر نمی توانید از تهویه مطبوع خودداری کنید، سایه زنی خارجی (به عنوان مثال پرده های خارجی) قطعا توصیه می شود. به این ترتیب می توان از 50 درصد برق مصرفی کولر گازی جلوگیری کرد. با یک سیستم تهویه مطبوع اسپلیت کارآمد برای یک آپارتمان 50 تا 75 متر مربعی، می توان از 140 تا 200 کیلووات ساعت بر ثانیه برق جلوگیری کرد – بار برق روی شبکه برق به نصف کاهش می یابد.
با این حال، مصرف برق سیستم تهویه مطبوع اسپلیت توصیف شده را می توان حتی بیشتر کاهش داد. اگر دمای اتاق مورد نظر به جای 22 درجه سانتی گراد روی 26 تنظیم شود، می توان از 20 درصد مصرف برق یا 55 تا 85 کیلووات ساعت در ساعت جلوگیری کرد. مصرف برق به ازای هر درجه گرمتر در دمای اتاق 5 درصد کاهش می یابد.
همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که گرمای اضافی داخلی که باید دفع شود باید تا سطح دمایی 5 درجه سانتی گراد بالاتر از دمای هوای بیرون پمپ شود تا در وهله اول بتوان آن را به هوای بیرون رها کرد. هرچه بیرون گرمتر باشد و اختلاف دما نسبت به داخل بیشتر باشد، برق بیشتری مورد نیاز است. واضح است که هوای بیرون به علاوه با برق گرفته شده از شبکه برق گرم می شود، که منجر به مشکلات گرمای بیش از حد در شهرها می شود یا در شهرهای واقع در جنوب همینطور است.
اپراتورهای سیستم های تهویه مطبوع اسپلیت که از محیط زیست آگاه هستند باید – اگر نمی توان از آن اجتناب کرد – سیستمی با فناوری مدرن اینورتر خریداری کنند. در اینجا، پمپ حرارتی (همانطور که در پاراگراف قبل توضیح داده شد) با سرعت های متغیر کار می کند و به طور قابل توجهی کارآمدتر است زیرا هیچ وقفه ای وجود ندارد. یک دستگاه تهویه مطبوع اسپلیت با راندمان بالا با فناوری اینورتر، 30 تا 50 درصد در مصرف برق سالانه (و میانگین مصرف برق) در مقایسه با کولر گازی اسپلیت معمولی صرفه جویی می کند. در آپارتمان توضیح داده شده، 110 تا 170 کیلووات ساعت در ساعت برق است.
دستگاه های خنک کننده مونوبلاک سیار که در آنها گرما از طریق یک شیلنگ از طریق یک پنجره کج شده (که فقط با لوازم جانبی آن را به اندازه کافی هوادهی نمی کند) به بیرون دمیده می شود، توصیه نمی شود. ورودی گرمای اضافی از طریق این سیستم لوازم جانبی در مقایسه با ظرفیت سرمایش قابل دستیابی در روزهای گرم بسیار زیاد است. این دستگاه‌ها جدا از میزان مصرف برق بسیار پایین‌تر در مقایسه با سیستم‌های تهویه مطبوع اسپلیت، در نتیجه دستگاه‌های برقی ناکارآمد هستند و در رابطه با استفاده از منابع، اثر خنک‌کننده‌ای بیش از متوسط دارند. با استفاده از فن‌ها و خنک‌کننده‌های شبانه، اثر خنک‌کننده مشابهی با استفاده نسبتاً متوسط از منابع حاصل می‌شود.
