بازگشت به لیست اتریش

خیلی سالها پیش و در واقع قرن ها قبل ، در روزگار بعد از میلاد مسیح ، در یک شب سرد زمستانی پیرمردی از کنار کلبه خانواده فقیر و تنگدستی که در برآورده کردن نیازهای اولیه زندگیشان مانده بودند ، رد می شد . پیرمرد متوجه تنگدستی این خانواده و محرومیت آنها از مواهب زندگی شد . آن شب برفی ، شب تولد حضرت مسیح (ع) بود و پدر خانواده نتوانسته بود به مناسبت آن شب سور وسات معمولی یک جشن کوچک را برای خانواده اش ترتیب دهد تا شب شادی برای بچه هایش بوجود آورد.

. پیرمرد متاثر از این موضوع متوجه درخت کاج شکسته جنب کلبه شد و تصمیم گرفت برای شادی دل کودکان این خانواده کاری کند ، پس تمام شاخ و برگ های این کاج شکسته را با شکلات و شیرینی تزیین کرد و از آن جا رفت. آن خانواده فقیر متوجه این هدیه شدند و آن را هدیه ای از سوی مسیح مقدس دانستند.

آن پیرمرد بعدها در آیین ها و مراسم سال نومسیحی جای پیدا کرد و برای بچه ها هدیه می آورد. همان که اکنون به بابا نوئل معروف است. این ماجرا را که یکی از دوستان مسیحی ارمنی تعریف می کرد ، روشن می سازد که چرا پیروان مسیح (ع) همه ساله در شب آغاز سال نو میلادی درخت کاجی را با چراغ هایی تزیین می کنند. چراغ هایی که یادآور شکلات و شیرینی هایی باشند که دل کودکان بی بضاعت را در شب سال نو شاد می کند. در قرون وسطی این درخت را درخت زندگی می نامیدند زیرا همیشه سرسبز است و از سویی دیگر نماد زندگی و روشنایی بود. در آن دوران باور داشتند که سن نیکلاس ، مسیحی بلند مرتبه ای که حامی کودکان بود ، وظیفه توزیع هدایای کریسمس بابانوئل را داشت و از بام خانه ای به بام خانه دیگر می رفت و از راه لوله بخاری وارد خانه ها می شد و جوراب های رنگی کودکان که برلبه شومینه دیواری و شاخه های درخت آویزان بود را پر از هدیه و شیرینی جات می کرد.

تا قرن نوزدهم این هدایا محدودتر و بیشتر اسباب بازی ، یک دست لباس یا روبان سر بود. در کشورهای اسکاندیناوی مردم طبق یک افسانه قدیمی در شب میلاد مسیح یک قطعه هیزم را آتش می زدند تا مشکلات و گرفتاریهایشان با سوزاندن این هیزم از بین بروند. درخت کاج در سالهای نخست توسط سیب های سرخ ، گل ، روبان و شمع تزیین می شد. نام بابا نوئل نیز توسط دکتر مور ، نویسنده قصه های کودکان براین شخصیت گذارده شد و جایگزین نام سن نیکلاس گردید.

مسیحیان ایران که از فرقه گریگوری و منشعب از مسیحیت شرق هستند ، 6 روز بعد از آغاز سال نو میلادی را روز تولد و تعمید حضرت مسیح (ع) می دانند در حالی که کاتولیک های رومی 6 روز قبل از آن یعنی 25 دسامبر را به این عنوان می شناسند. مسیحیان ایران از شب سال نو ، کاج را تزیین کرده و آیین های دیگری به جا می آورند و از روز ششم دید و بازدیدها را آغاز می کنند و کاج تزیین شده را تا آخر بازدیدها نگه می دارند. آنها در شب ششم در خوراک خود از خوردن گوشت قرمز امتناع می کنند و ضمنا جشن کریسمس را برگزار نمی کنند.

اولین جشن کریسمس برطبق یک تقویم رومی در 25 دسامبر 336 سال پس از میلاد مسیح برگزار شد و این بعد از آن بود که مسیحیت در اواخر دهه نخست سده سوم میلادی به عنوان دین رسمی امپراطوری روم شناخته شد و از آن جایی که رومیان باستان جشن های ویژه ای را برای الهه روشنایی ، انتهای فصل شخم وامثال آن برگزار می کردند ، به برگزاری این جشن نیز مبادرت ورزیدند و سنت آن را بنا نهادند. در 1100 میلادی ، کریسمس به عنوان مهمترین جشن مذهبی اروپاییان درآمد و سن نیکلاس سمبلی از تبادل هدایا در بسیاری از کشورهای اروپایی شد.

لطفاً در فیس بوک ما را همراهی کنید

بازگشت به لیست اتریش

به طرف بالا